Salomon w Całej Swej Chwale

O ile król Dawid, który jako mąż według serca Bożego był posłuszny Bogu, wyobrażał Kościół w ziemskich doświadczeniach, cierpieniach i zwycięstwach, to król Salomon przedstawiał Kościół w chwale. Podczas gdy królowanie Dawida obfitowało w wojny, król Salomon nie prowadził ich w ogóle. Był on nie tylko księciem pokoju, ale także mądrym, bogatym królem, który zbudował świątynię Jahwe (1 Król. 4:24; 6:1; 10:4,23,24).

Sława Salomona rozeszła się po całym ówczesnym cywilizowanym świecie. Królowa z Saby, która przybyła, by osobiście przekonać się o świetności króla, oświadczyła, że ani w połowie nie była jej świadoma. Jezus nawiązuje do wizyty królowej z Saby stwierdzając, że przybyła ona z bardzo daleka, aby słuchać mądrości Salomona. Zawstydziła w ten sposób mieszkańców Palestyny, którzy nie docenili wielkiego Nauczyciela, posiadającego mądrość znacznie przewyższającą tę Salomonową.

Oczywiście nasza ocena wartości zależy w dużym stopniu od tego, co widzimy. Dlatego też, zanim będziemy w stanie prawdziwie ocenić wartości duchowe, muszą zostać otwarte oczy naszego zrozumienia. Tak bowiem powiedział Jezus do swych naśladowców: „Ale oczy wasze błogosławione, że widzą i uszy wasze, że słyszą” – Mat. 13:16.

Dziś dostrzegamy już wiele przykładów nielogiczności w minionych czasach. Dzisiaj arcybiskup Kościoła Rzymsko-Katolickiego nie mógłby skazać na spalenie Johna Oldcastle dlatego tylko, że przechylił się na stronę Kościoła Episkopalnego. Nasze oczy, zarówno katolików, jak i protestantów, zostały otwarte i nadal się otwierają. Z pewnością potrzebujemy jeszcze szerszego otwarcia oczu naszego wyrozumienia, abyśmy mogli dojrzeć długość, szerokość, wysokość i głębokość miłości Bożej. Bogu się upodobało otworzyć w obecnym czasie tylko oczy małej gromadki; jest to klasa tych, którzy odwrócili się od grzechu i całkowicie się poświęcili, by iść śladami Jezusa. Ich oczy mają być otwarte, aby mogli ujrzeć Króla w Jego chwale, nawet jeśli patrzą tylko oczyma wiary, spoglądając przez teleskop Bożego Słowa. „Patrząc jako w zwierciadle na chwałę Pana”, naśladowcy Jezusa są „przemieniani z chwały w chwałę w toż wyobrażenie” (2 Kor. 3:18).

  —44—